درباره خودم و روزمرگی هام. یه پسره اومده تازگی تو لب ما سال اول آندرگرد هست برای اینترنشیپ تابستونه اومده. در اصل کمبریج درس می خونه. قضیه اینه که کلن صدا و تصوریرش به سنش نمیاد. یعنی کمن کلن آدمایی که دور و برم بودم و صداشون این اندازه خاص و گوشنواز بوده. خوب در دنیای هنر آدم خیلی صداهای خوب میشنوه که دوسشون داره و ازشون خاطره داره مثل صدای آلن دلون که وقتی می شنوم یاد فیلم های سینمایی عصر جمعه زمان بچگیهام می افتم.

گفته بودی قایقی خواهم ساخت. منم از همهمه ی اهل زمین دلگیرم .

Someone has felt it before. Life goes on and you have to go on with it. Subscribe to my blog! Thought that i found myself under something new. Just one more line i repeat over and over. When you left that night .

Is life worth living? امروز یکی دیگه از عموهام فوت کرد. هر وقت عمو یا عمه هام طوریشون میشه دلم برا بابام کباب میشه. احساس میکنم بابام پشتش به خواهر برادراش گرمه تو زندگی که basically بزرگش کردند. دلم برا بچههای عموم میسوزه مادرشون رو تو بچگی از دست دادند و تو چند سال گذشته با زن جدید باباشون همش دعوا داشتند. دلم برا بچهی عموم از زن جدیدش میسوزه که تو ۱۰-۱۲ سالگی بی پدر شده. عید با بقیه عموهام حرف زدم به این عموم که زنگ زدم برنداشت دوباره هم زنگ نزدم! دلم برا خودم هم میسوزه که الان یاد این افتادم.