نوشته شده در شنبه بیست و یکم مرداد 1391ساعت توسط حسن هنرمند. به آن حجم آبی روشن. نوشته شده در شنبه یکم بهمن 1390ساعت توسط حسن هنرمند. کور نیستم اما نمی بینم! جاده ای که در خودش گم می شود. همه چیز بی رنگ شده. همیشه یک دسته گل بود. گل به من بده! نوشته شده در یکشنبه ششم آذر 1390ساعت توسط حسن هنرمند. امیدوارم منتظرت باشد خورشید! در تو نمی گنجید.

Abonne-toi à mon blog! Je ne parlerais pas,je ne penserais rien. Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.

ما با فریادی از قالب خود بر آمدیم. ماخنده کنان به رقص برخاستیم. ما نعره زنان از سر جان گذشتیم. کسی را پروای ما نبود. مردی را به دار آویختند. کسی به تماشا سر بر نداشت. از قالب خود بر آمدیم. شمارا به احساس خودم در شهر مترسک ها دعوت می کنم. سرد و بی حس خدا. در آغوشی که هیچ گرمایی ندارد. می میرد سلول های خوبی. و پیر می شود دختری در ذوق. که لباس عروس بر تنش نرفت. هی با کلاغ ها می پری.