ما با فریادی از قالب خود بر آمدیم. ماخنده کنان به رقص برخاستیم. ما نعره زنان از سر جان گذشتیم. کسی را پروای ما نبود. مردی را به دار آویختند. کسی به تماشا سر بر نداشت. از قالب خود بر آمدیم. شمارا به احساس خودم در شهر مترسک ها دعوت می کنم. سرد و بی حس خدا. در آغوشی که هیچ گرمایی ندارد. می میرد سلول های خوبی. و پیر می شود دختری در ذوق. که لباس عروس بر تنش نرفت. هی با کلاغ ها می پری.

چو چشم آهوان زیبا ست چشمت. نگاه آبی ات از دور پیداست. جهانی پر ز رمزو راز با توست. عجب فتان وپر غوغا ست چشمت. هوا ابری و دل را غم گرفته. نگیرم از کف ساقی شرابی. همه مستی فزا صهباست چشمت. به بزم ما هرویان بهشتی. همه غمزه فروش شهلاست چشمت. دارم ز تو من هزار شكوه. اي ماه شبان تار شكوه. چشمم به دراست ودل چه بيتاب. از اين همه انتظار شكوه. از عالم و آدمي به گيتي.

LAMOUR EST 1 NOM! Tt lé jou.

چه کسی گفت خدا شاعر نیست. خس خس سینه ی شهر است که درد انگیز است بنویسید که فروردین هم پاییز است. سه شنبه 20 مرداد 1394. کوچه هایش با پلاکی سرخ رنگین بود. و می فهمید راه شب پرستان. و غمگین بود انگاری گلویش استخوان میخورد. درختانش به درد لای جرز این و آن میخورد. در انتظاری سخت و طولانی. تمام دلخوشی ها را درون صبح جا میکرد.

Wikispaces Classroom is now free, social, and easier than ever. Help on how to format text.