آیینه چون شکست قابی سیاه و خالی از او به جای ماند. با یاد دل که آینه ای بود در خود گریستم. بی آینه چگونه درین قاب زیستم. آن وقت است که مورد فراموشی قرار می گیرد. که مبادا آسیبی به خوشی های دیگران بزند! خودش را جدا می کند از جمع. آدم که غمگین می شود. و تنها و تنهاتر می شود. و آن چنان در تنهایی خود غرق می شود. که دیگر با هیچ تلنگری برنمی خیزد. و این آغاز تلخ یک پایان است! خوب نیستم و تو.

Forgot Password or Username? Now a zentai addict. This is the place where you can personalize your profile! By moving, adding and personalizing widgets.

As a little boy in Lovington, I remember being drawn to brightly lit smiles from brightly lit Christmas lights. Wednesday, December 16, 2009.