Demain, tout comme hier, les hommes sont des fous. Comme un éclat de rire. Contre la vie qui va qui vient. Mais qui tient pas,. Au derrière de soi,. Dis-moi que brûle encore cet espoir que tu tiens. Que je vois dans tes yeux? .

Je Ne Peux Que Dead.

Blog ku ini berisi tentang apa yang pernah dan sedang aku rasakan, lihat, dan dengar. Aku tidak menganut paham tertentu dalam membuat tulisan-tulisannya. Semua aku biarkan mengalir begitu saja. Karena disitulah aku menemukan kemerdekaan. kemerdekaanku dalam mengungkapkan semua perasaanku, hasratku, citaku, dan cintaku. semoga apa yang aku tulis didalamnya dapat memberikan kesan dan menginspirasi anda. Minggu, 17 April 2011.

غافل از آنکه لبخندهایت را در آلبوم کودکی ات جا گ ذاشتی.

اکثرا خبر دارید که تو این مدت وقت نمیکنم به این وبلاگ سر بزنم. چون میرم خابگاه و اخر هفته ها برمیگردم. ولی به محض اومدنم به وب همتون سر میزنم. دوستتون دارم فراموشم نکنید عزیزان. آجی محدثه خوشحالم که برگشتی عزیزم. چهارشنبه تولدم بود ولی جایی دعوت بودیم به خاطر این جشنم شد پنجشنبه. از قبلش به بابامینا گفته بودم که من کیک تولد نمیخوام . که یه دفه دیدم بابام با کیک واااااااااااارد شد.