ما بهم رسيديم به لطف خدا. منم چون هنوز هیچی نه واسه کنکور نخوندم و امتحاناتم از شنبه شروع میشه و با تهدید جدی مامان روبرو شدم که دیگه قراره ازم تست بپرسه باید یه کوچولو درس بخونم و اگه نخونمم حداقل نت نیام اگه فردا رتبم بد شد بهانه دستشون نباشه. همه چیزم خوبه به لطف و کمک خدا.

اگر خدا هم راحت از او بگذرد. قیامت را من به پا میکنم. شنبه بیست و هشتم دی 1392 . سر خود را تا حدممکن در یقه ات فرو کرده ای. معصومانه به زمین خیره ای. چه قدر دوست داشتنی شده ای. من عاشق زمستان نیستم عاشق توام. شنبه بیست و هشتم دی 1392 . من احمقانه دوستت دارم و تو عاقلانه طردم میکنی منطق تو حتی از حماقت من هم احمقانه تر است. جمعه بیستم دی 1392 . سنگینی نگاهش را میخواهد! و اینکه توبدانی نگاهت میکند! و به روی خودت نیاوری.

مرد که گریه نمیکنه! صفحه ای از دفترچه ای که هیچ وقت با اشک خیس نمیشه اما همیشه از بغض سرخ میشه. سخنی اندر باب این نکته که عشق کیست.