کدامین چشمه سمی شد که. که آب از آب میترسید. حتی ذهن ماهیگیر از قلاب میترسید. گرفته دامن شب را غباری آنچنان بر هم. و پلک از خواب میترسید. تا برسیم به روزهای من و دوستای کاغذی ام. دلم تنگ شده برای دوستی های بی توقع. لبخند های به یک باره. وقتی پرنده ای را معتاد میکنند. تا فالی از قفس بدر آورد. و اهدا کند به جویندگان خوشبختی.

و واقعی از عشق های مجازی لطمه میخوریم. بگذار فراموش کنم لحظه هایی را. که در سرمای بی کسی لرزیدم . ڪنارم خیلی ها هستט . هیچ وقت به خودت مغرور نشو.

وبلاگی با آدرس مورد نظر پیدا نشد.