Familienchaos oder der ganz normale Wahnsinn. Oh jee, ich glaube, ich habe meinen Blog ganz schön vernachlässigt. Das letzte Jahr war ziemlich turbulent und ereignisreich. Alles in allem macht der Job unheimlich viel Spaß, wenn er auch grade kräftezehrend ohne Ende ist. Im August habe ich mit meiner Ausbildung zur Erzieherin angefangen. Ich gehe jetzt an 2 Tagen in der Woche zur Schule.

تو هر شهر دنیا که بارون بیاد. خیابونی گم میشه تو بغض و درد. تو بارون مگه میشه عاشق نشد. تو بارون مگه میشه گریه نکرد. مگه میشه بارون بباره ولی. دل هیچکی واسه کسی تنگ نشه. چه زخم عمیقی توی کوچه هاست. که بارون یه شهر و به خون می کشه. تو هرجای دنیا یه عاشق داره. با گریه تو بارون قدم میزنه. خیابونا این قصه رو میدونن. رسیدن سر آغاز دل کندنه. هنوز تنهایی سهم هر عاشقه. چه بارون تلخی داره زندگی. با یه باغی که عاشق غنچه هاست. چجوری میخوای از زمستون بگی. یه وقتا یه دردایی تو دنیا هست.