دستانت را خواهم گرفت و به موازات عشق بوسه بارانت خواهم کرد. روزگاری هستیم هست تو بود رشته ی دل داعما دست تو بود. غیر تو نامی به لب جاری نبود لحظه ای ذهنم زتو خالی نبود. با نگاهی از تو افسون میشدم غافل از بازی گردون میشدم. از تبت هر شب به صحرا میزدم طعنه بر مجنون لیلا میزدم. در حضورت فارغ از جان میشدم هر چه فرمان تو بود ان میشدم. در کنارت زندگی ارام داشت کی خبر از عشق نافرجام داشت. نام من بر کف دستت بنویس.

که روزهایم زبان باز کرده. با این کلاف های در هم تنیده. که نه سر دارد نه ته. که معلوم نیست دوست داشتنت چه رنگی ست. خداحافظی بوق و کرنا نمی خواهد. خداحافظی واژه نمی خواهد! در را باز کنی. و چنان کم شوی از این هیاهو. که شک کنند به چشم هایشان. که به خوابی دیده اند تو را تنها! یا توی سکانسی از فیلمی فراموش شده! زمان را به دقیقه ای پیش از ابتدای آشنایی ببری. در جیب هایت فرو کنی.