دفترتنهای های من در دانشگاه ازادمیناب. یه مستاد دیه به نام محمد صادقی. چرا صادقی من برداشتم منی که سما باهاش برنداشتم میناب برداشت. البته اصلا پیشمان نیستم چرا استادمنو اندخت بنظر خودم یه تجربه هم شد. اما بیشتر از این حالم خراب چرا اسم بهترین استادمو پیش این بردم. اما بازم مقصر خودمم که نخوندم. البته وقت مدار منطقی ونه معادلات دیفرانسیل. چرا اخه من با این استاد برداشتم اصلا اون نفری که به من گفت با استادبردار کی بود اصلا چرا به حرفش گوش کردم نوچ نوچ نوچ. ولی من درس مو طوری چیده.

This is the place where you can personalize your profile! By moving, adding and personalizing widgets.

دختری از جنس یخ از جنس سنگ مینویسد عاشقانه بروی دیوار این شهر. دیگر دروغ هایت راباور ندارم. نمیخواهم باز خام کلمات عاشقانه ات شوم. در قاب این آیینه ها خود را نمی بینم. چیزی به جز یک بهت بی معنا نمی بینم. دنیا به زشتیهای پلک فهم من خندید. شاید شبیه مردم دنیا نمی بینم. گنجشک روحم لابلای شاخه ها یخ زد. سنگ هم در دست آدمها نمی بینم. تصویری از تبعیض سرد چشمها آری. در این برودت ذرهای گرما نمی بینم.