Niedziela, 16 listopada 2014. Całym sercem czułam,że coraz bardziej do siebie zbliżamy. Myślę,że może jakoś razem przetrwamy. Fred-oddaliłam się- przepraszam cię jak najmocniej to był jakiś odruch. Nie ma żadnego w tym problemu. Cały czas szykowałem się aby ci to powiedzieć-oddech-. Nie Fred,nie teraz to jest czas w którym nie jestem w humorze.

Chapter II - Close your eyes. Niepotrzebnie krzyknęła na blond przyjaciółkę której naprawdę zdziwione spojrzenie uświadomiło ją że nie poznaje w tej chwili Eleny. Ale widziałyście to co ja? Jasne, że widziałyśmy! Możesz mi wytłumaczyć co to było? Powiedziała wskazując na drugą stronę parkingu. Pomimo przerażenia malującego się na twarzy Caroline w jej głosie słychać było tą entuzjastyczną nutkę. No przecież takie geny nie biorą się znikąd, nie? Zaczaiła się .

Zapytał Nicholas siadając na sąsiednim łóżku. A jak według ciebie mam się czuć. Jestem strasznie obolała, a szczególnie mocno boli mnie brzuch - odpowiedziałam. Najważniejsze, ze żyjesz - odpowiedział. Przytuliłam się do niego, a on objął mnie swoją ręką. A co z Karlenem, nie żyje? Tak Zabiłaś go - odpowiedział William. A co teraz z nowym królem? Wy jesteście rodzeństwem, a Nicholas zostanie królem? Na koronacje Nicholasa ubrałam się w piękną sukienkę.

Ano wydaje mi się, że to chyba czas abyście poznali bohaterów mojego opowiadania! Traktuje swoje przyjaciółki jak siostry i stara się zawsze służyć im radą. Nico to zamknięty w sobie chłopak, syn Pana Podziemi. Miał starszą siostrę Biancę, która przystąpiła do Łowczyń i zginęła na misji. Od tamtej pory chłopak stał się jeszcze bardziej ponury. Jest jednym w wielu dobrych przyjaciół Victoire.

Chodź, opowiem ci naszą historię. Wtorek, 8 lipca 2014. Kilka lat temu na obrzeżach Wenecji w małej wiosce zwanej Abanesco, dwójka przyjaciół ścigała się po jednym z dachów. Była to ich ulubiona rozrywka. Damien biegł na czele, kilka metrów przed Nickolasem. Krzyknął rudowłosy, doganiając przyjaciela. Zaśmiał się blondyn potykając się nagle o wystający z dachu odpływ. Zaczął wymachiwać rękami jednak niewiele mu to dało, bo po chwili spadł z dachu wpadając w stóg siana. Głupi to ma szczęście -.