از همین اول بسمالله بوسه معلوم است. خداحافظ جای خالی بعد از من غریب. خداحافظ سلام آبی امن آسوده. خداحافظ! چو نشنوی فغان عاشقانه من! نه قاصدی که از من آرد. گ هی به سوی تو سلامی. نه رهگذاری از تو آرد. گ هی برای من پیامی . خود کرده را تدبیر نیست! شعر از فریدون مشیری.

The song for my killers. از سرچشمه گنگ انوناکیهای ثریا. تا به این حوضچه چشمان ما. از درون وجدان درفش کاوه. به درون فنجان قهوه من. درون مغزهای متخلخل مردم رهگذر از خیابان نماد. در گذر از میان خرابه های سازمان حیات. ولی باز به کمال مسموم. تاخت به نا کجا اباد رفاه. پنهان گشت به پشت حماقت. پوچستانی شد شکل گرفته از رنگهای سایه گون. بر شفافیت بلورین ریشه های اخلاق. و جهشی از انکسار وحدت. نام هایمان پیوندخورده به تغییر.

This blog has no articles. Subscribe to my blog! Post to my blog.

Please enter the sequence of characters in the field below.