H ; 22 ans , Jeune M α.

O tym jak Stefek poszedł do cukierni. Z zewnątrz było też widać małe półeczki ze szklanymi słoiczkami, wypełnione kolorowymi żelkami w różnych kształtach. 8211; Stefek upewnił się, że w kieszeni jego spodenek są pieniądze. W końcu to oszczędności! Jak można sprzedawać słodycze w foliowych workach, wciskać ludziom produkty z czegoś, co tylko kolorem przypomina czekoladę, a smakuje jak plastelina? Moja głowa płata mi figle! .

Dziś jest najgorszy dzień mojego życia. Od rana mam potwornego pecha, który jak rzep psiego ogona uczepił się akurat mnie i za nic w świecie nie chce mnie opuścić. Kiedy tylko otworzyłem oczy, a właściwie zanim jeszcze zdążyłem je otworzyć poczułem jak w moją głowę wkręca się potężne wiertło i wierci i wierci, hałasując przy tym co niemiara. Już byłem przekonany, że zaraz zacznę krzyczeć mamo, ratunku! Ledwie na nią nacisnąłem, a już usłyszałem dźwięczący w całym domu głos mojej mamy-.

Słyszeliście kiedyś opowieść o przygodach pewnych butów? W dużym i pięknym domu położonym na skraju lasu, wśród przeróżnych trzewików, kapci, sandałów, półbutów, kozaków i wielu innych, mieszkały dwa niezwykłe buty. Podobne były do siebie bardzo! Miały takie same noski, wysokie, sznurowane cholewki i niewielkie, proste obcasiki. A jednak nie były parą! W sklepie o mało co, a wdepnąłby w rozbity na podłodze jogurt. Jagodowy! Ale by się pobrudził! Na szczęście w ostatniej chwili za.