تنهايي خود لحظه ها را برايت گريه کردم. در بي کسيم براي تو که همه کسم بودي گريه کردم. در حال خنديدن بودم که به ياد خنده هاي سرد و تلخت گريه کردم. در حين دويدن در کوچه هاي زندگي بودم که ناگاه به ياد لحظه هايي که بودي و اکنون نيستي. ايستادم و آرام گريه کردم. ولي اکنون مي خندم آري ميخندم به تمام لحظه هاي بچگانه اي که به خاطرت اشک هايم را. نوشته شده در دوشنبه دوم بهمن 1391ساعت 15 توسط صادق.

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.

می ترسم بعد از این همه انتظار هردو باهم بیاید. پرم از حرف اما کلماتم لنگ می زنن. زبانم نمی چرخد که بگویم چه می گذرد بر این حال زار. هیچ چیز جز بودن تو آرامم نمی کند. هیچ چیز به جز تمام شدن این فاصله. هیچ چیز به جز گم شدن در آغوش تو. هیچ چیز به جز غرق شدن در چشمانت. کلماتم همچنان لنگ می زنن و من به مغز خسته ام فشار می آورم. تا یادم بماند چه چیزهایی بلدم. کاش زودتر پیدا شوی که زیاد خسته ام از این همه فاصله. کسی که دوسش دارین رو زیاد تنها نذارید.