دیشب از صدای رعد و برق بیدار شدم! یه ساعت تموم آسمون آروم نمی گرفت! عجب رعد و برقای وحشتناکی بود! عجب بارون شدیدی میومد! ولی قشنگ بود. هم صدای رعد هم اون بارون که انگار بی قرار رسیدنش به زمین بود. میگن وقتایی که بارون و برف میاد دعاها بهتر مستجاب میشن. دیشب پرده اتاقمو زدم کنار تا آسمونو بهتر ببینم.

برای تو ای روز ا ردیبهشتی . که گفتند این روزها می رسی . خانواده به درجه اي از شناخت رسيدن كه ديگه حتي نمي پرسن مياي يا نه! الکی میشینید گلوج گلوج .

پسرک پدربزرگش را تماشا کرد که نامه ای می نوشت . درسته درباره ی تو می نویسم اما مهم تر از نوشته هایم مدادی است که با آن می نویسم . می خواهم وقتی بزرگ شدی مانند این مداد شوی . پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید . اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام . بستگی داره چطور به آن نگاه کنی .

ن فر تی ا ز ج نس س رب دآغ. خدایانسل من سکوتت را نمی بخشد! خب سلام به کسایی که وارد قبرستونم شدن. اینجا هیچ مطلبی از عشق و امید وجود نداره. شکست عشقی نخوردم اما خیلی چیزا از بیخ گوشم گذشت. تقریبا یه هفته پیش بهترین رفیقم همچین زیراب منو زد که هنوز گنگم. دست خودم نبوده روزگار اینجوریم کرده. اما خب یواش یواش همش دود شد رفت هوا. هر از چندگاهی یه سری چرت و پرت مینویسم. اینجا من از هیچ کسی ناراحت نمیشم. ز نده به گور شده.