Tekst dedykowany jednej osobie która się zmieniła i nikt nigdy nie powiedział jej kim naprawdę jest. napisany kiedy jeszcze wszystko miało swoją przestrze. Ń zapełnioną bzdurami i Tobą. pewnie nawet nigdy tego nie przeczytasz. Żyje sama sobie, myśląc, że jest mała. Czasem patrzę na nią i myśle doskonała. Próbuje kochać , ale niema na to czasu. A ja próbuje myśleć lecz niema nas już tu. A na tyłku ma jakiś taki kod kreskowy. Czasem jest mały, czasem duży, czasem nowy.

Peut-être reviendra-t-elle, peut-être pas. Oublier le reste et ne garder que le meilleur. Ajouter cette vidéo à mon blog.

من امسال چند تا تولد داشتم. خونه مامی و احمد جون. خونه پدر و مادر بزرگم. که البته امشب میریم اونجا. و از همه مهمتر با مامان و بابام تو قلعه سحر آمیز. جای همه شما خالی خیلی خوش گدشت. امسال من کلاس دوم هستم خیلی خوبه. خانم معلمم رو هم خیلی دوست دارم مامانم میگه همش درس بخونم.

Abonne-toi à mon blog! Audrey m ptite marmotte.