این روزها از جلال ارمغان. صبح مردی ست که منتشر می شود در من. و گاه سرک می کشد در اعتقادات آدمها. بی آنکه بداند نان را. بی آنکه ببیند خدایان را. و بی آنکه بفهمد کوتاهی دیوار اعتقاد را. شب جنازه ای ست در من. تمام این درد را . کم کم گیسهایش را پشت سرش می اندازد و می رود. که مرا پشت گوش می اندازی.

اشعار و دلنوشته های محمد اسکویی. دوست داشتن سادست مثل همین قندی که در دهانت میگذاری و یک فنجان چای را برایت شیرین می کند. مثل ته مانده ی سیگاری زیر پا . حال قرص هایم بد است. دیر که می شود می فهمم. در رویا هایم هم چیزی ندارم . قبل از آخرین غروب .

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre. ON EST EN FINAL! .

قالب وبلاگ گرافیکی جنگل سیاه. وقتی چیزی شبیه وقتی در من دود می کند. سرم را بین دستهای تو گم میکنم. چند آینه به عقب بر میگردیم. تهوع آورتر از این چیزی نیست. نیمی از خودت را ببری. رخت خوابت دست و پا در بیاورد. تا هیچکارگی ات به درد یک باکره ی مست بیشتر بخورد. از زیر تک تک چراغ ها سگ ها را با سنگ دنبال کنی. که وزوزو سرت سلامت است وقتی شب.