ب غض های گاه و بی گاهم. در بال شی از صام تها و م صو تهای همن وایی های تو. لال می ش و ند. م را به هم آغوشی های ش بانه دعوت می کنند. دست از س ر قلب بی تاب و دلتنگم ب ر نمی دارد. آسمان متروکه ی این د ل ماهش را گ م کرده است. و به دنبال قطره اشکی است. که در م عب د چشمانش. برای ت س لی احساس ها نذر تمام خاطره ها ک ند. پ رم از هوای گریه. و صدای ت گرگ ها. به پنجره ی قلبم شنیده می شود. تنهاییم را به ر گبار می ب ند. و شکوفه های یاد تو. دانه دانه به زمین میریزد. با لهجه ی سبز باران.

Les hypocrites, les focus .