وقتی به دیدارم می آیی. چتر با خود بر می داری. از دیروز توی خونه ما همه گرفته و پکر بودند مثل روز پدر که بی پدر سپری شد مثل روز عید فطر مثل . نمی دونم چطوری امسال هندوانه ببخرم و به خانه ببرم.

با پرندگانی که هرگز نامی نداشته اند. هيچكس مثل من پرده ها را كنار نمى زد. وهيچكس مثل من كفش هايش را روبه ماه جفت نمى كرد. و از تنهائى خود بزرگتر شده ام. روی پلهای نامریی راه می روم. و از ارتفاع های خیالی خويش فرو می افتم. از روی خوابهایم زمین می خورم. و با ارواح زندگان مرده مشاعره می کنم. به فصلهایی فکر می کنم که مجروحم کرده اند.

هر چند در احوال جهان می نگرم حاصل همه عشرت است و باقی هیچ است. بوی باران و بنفشه بیقرارت میکند. بزم بلبلها به بستان ها بهارت میکند. شادی شبنم به روی شاخه ها. شور شمشاد و شکوفه شادمانت میکند. چتر سبز سرو در بزم چمن. سایه های مهربانی را نثارت میکند. چون برقصد برگ با آهنگ باد. نرم نرمک ناز نرگسها جوانت میکند. نوشته شده در تاريخ شنبه ۱ فروردین۱۳۹۴ توسط حمید. صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم. صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم. تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم. دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود. آسمان آبی و ابر سپید.