ولی دستانم همیشﮧ پ ر از واژه هایی بوده و هستند کﮧ هیچ حرفی برای گفتن نداشتﮧ. و معنای خود را درست میان همین چند سطر نانوشتﮧ از دست داده اند. میان لب هایی که تنها به لبخندی در. میان ب غض هایی کﮧ نﮧ می توان در آنها غرق شد. همﮧ ی این سال ها را گذرانده ام با سطح وسیعی از حروف و اعدادی که زندگی ها رقم زده اند. فعل هایی کﮧ هیچ گاه صرف نشده اند. فاعل های مجهولی که دیگر نیستند. که در تک تک حروفشان همچنان جا مانده ام. بی آنکه گ ذری احساس کنم.

Essais de te rappeler toutes les raisons. Pour lesquelles tu restais accroché à elle. On croyent avoir des amies,. Mais un jour on ouvre les yeux,. Et on se rend compte,. Que c les personnes en ki on a le plus,.

د خ ت ر ک ی با م وه آی خ رم آی. بخاطر کنکور یک سال نبودم حالا برگشتم. سلام به همه ی دوست جونیااا. از امروزم کلاس کنکورا شروع شده. اما هرروز میام بلاگ و جواب کامنت هارو میدم. تو که نباشی نوشته هایم عاشقانه نیستند. فقط کلماتی زجر آورند که با دستور من. کنار هم ردیف می شوند. امابه سطر آخر که میرسم. سلام به همه ی دوستای گل م. منم كه شرمنده ي همه ي شما هستم .