مهربان تر از خودت با دیگران باش . محبتت را به برگ ها سنجاق مزن. که باد با خود می ب رد. محبتت را به آب جویی بریز. که با ریشه ها عجین شود. ریشه ها هرگز اسیر باد نیست. به تار عنکبوتی بینداز که سیر نباشد. محبتت را به خانه ی دلی بنشان. که خیال بیرون شدن ندارد.

م ن با همه چیزت کنار. تو با هیچ چیزم کنار. نوشته شده توسط نی آز. از خود که بی خود شدم رهآیم کن و دور شو نمی خواهم بدنت را به دردهایم بدوزی. بگذآر سیآه مست که شدم. در لجن زآر برقصم و غرق بوسه های نانجیب. و بآلا بیاورم این همه عشق. فلسفه ما در وسط تختی که هنوز صدای جیرجیرش. برایم خآطره است تمام شده. من سرم درد می کند آقآ. و من آرام آرام باز مے.