سرم را روی شانه ات بگذار تآ همه بدانند. همه چیز زیر سر من است. زندگي دريايي است پر از خاطره و سختي. گاهي مواج مانند گم شدنت در مشكلات. گاهي بي رحم مانند رها كردن تو به حال خودت. زماني پر از مه مانند بودن در غم. زماني باراني وطوفاني مانند شب هايي كه تو گريه كردي و او بيخيال بود. زماني در پي برخورد به چاه نفت بي رحم كه باعث ازبين رفتن ماهي دلت ميشود. گاهي هولناك كه تورا به ميكشد وميميري مانند لبريز شدن از عشق او وندانستنش. ميبيني كدام بي رحم است او يا دريا.

هیئت حضرت مسلم ابن عقیل زرین شهر. باز هم فاطمیه و یاد در و دیوار و پهلوی شکسته. باز هم فاطمیه و یاد یتیمی بهترین خلق خدا. باز هم فاطمیه و یاد درد و دل با چاه. باز هم فاطمیه و یاد ضرب سیلی. باز هم فاطمیه و یاد ولایت پذیری یک زن. باز هم فاطمیه و یاد چادر خاکی. باز هم فاطمیه و امید به شفاعت. باز هم فاطمیه و گریه کردن یک امام غریب برای مادر خود. راستی حواسم به نوروز نبود.

سنگری برای اخرین امید بشریت امام مهدی. رازی در منتهی الیه مشرق. گاهی اوقات اگر بدانیم دنیا باعشق زیبا میگردد همه عاشق میشویم.

چطور دلت می یاد با من اینطور رفتار کنی. دنیای توهم با تو رو دوست داشتم. هنوز و همیشه دلم میخوادت. ولی چاره ای نیست . چون دوره ی من تموم شده. خیلی وقته این تصمیم رو گرفته ام. ببینم میتونم تحمل دوری از شالیزارو داشته باشم یا نه.