بگذار دیگر دوستت نداشته باشم. بگذار در توهم دستهایت جان دهم. من را عاشق تر از پیش کن. ای زیبا ترین لیلی زمان. در زیر جفت جفت رد پاهایت. اسمت را بر روی لب هایم می نوازم . من امشب مست ترین نوازنده ی سازهای ناکوکم.

از خدا میخواهم آنچه را که شایسته توست به تو هدیه بدهد. زیرا گاهی آرزوهای تو کوچکست و شایستگی تو بسیار. قبل از این که بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی. کفشهای من را بپوش و در راه من قدم بزن . اشکهایی را بریز که من ریختم. دردها و خوشیهای من را تجربه کن. سالهایی را بگذران که من گذراندم. روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم. دوباره و دوباره برپاخیز و مجددا در همان راه سخت قدم بزن. همانطور که من انجام دادم .