تلخ مثل پوز خندها ی من. چقدر ساکت شده اینجا . چقدر سوت و کور . انگار دیگه مثل قدیما نیست . انگار همه گرفتار روزمرگی شدن . کلبه خیلی تنها شده . یه روزی اینجا برو بیایی داشت . انگار این محفل تنهاتر از من شده . خیلی وقته آب و جارو نشده . خیلی وقته مهمون نداره . خیلی وقته چراغش دیگه روشن نشده . زندگیم به گند کشیده شده . دنیا مثل موم تو دستاشونه! شانس و اقبال همدم و هم خوابشونه! ورق ها دارن دونه دونه برمیگردن.

60 روز تا رسیدن به خیلی از آرزوهام. بخوام با خودم رو راست باشم اصلا به اندازه ی آرزم نخوندم و تلاش نكردم. ولی دل خوشیم خدای بالای سرمه كه یك موجزه گره فوق العاده است. خیلی وقته وبت رو تغیر ندادم. دوست داشتم قالبش رو عوض کنم ولی چون میدونم که این قالب مینیون رو دوست داری پشیمون شدم. چون مریم مقدس باید بره سر کاراش! سه شنبه نوزدهم اسفند ۱۳۹۳.

مے نویسم تا یادم نره. به سادگے از ڪنارشوט میگذرم ولے مے دونم. بعد ها دلم براشوט تنگ میشه. روزهایے ڪه پر از خاطره ט و جوونے. مے گه ڪه دیگه وقت ندارے. باورش نمیڪنے آخرش ڪسے شدے ڪه دیگه ترس نداری. از هر وبی خوشم بیاد لینک میکنم بدون این که بهش بگم. این وبلاگ در حال بازسازی با بلاگ آرچیو می باشد.