م ن بﮧ د نبال ن گاهے بود م ڪﮧ م را ا ز پ س دیوان گی م مے ف همید. که تورا تکه تکه کنم. میکشم و بغضم را درون آن. لبانم چقد طعم تنهایی گرفته. آنگاه که پایان ممتدد باشد. گاهی تنهایی را با تمام وجودت حس میکنی اما چون باورش سخت است با صدای بلند میخندی. درمیان انبوه درختان با خودم حرف میزنم. با خورشید میخندم و با پرندگاه هم صدا میخوانم. باید ل م ب دے یﮧ گوشﮧ .

Abonne-toi à mon blog! Poster sur mon blog.

Abonne-toi à mon blog! Ajouter cette vidéo à mon blog. Ajouter cette vidéo à mon blog.

به جایی رسیدم که دیگه خ یلی چیزا واسم مهم نیست. جایی که وقتی یکی دلمو می ش کنه. مثل آب خوردن میذارمش کنار. دیگه نه از اومدن کسی ذوق زده میشم. نه از رفتن کسی ناراحت که بخوام نازشو بخرم برگرده. یه کسایی اومدن تو زندگیم که یه سری باورهامو از بین بردن. آبی پشت سر کسی نمی ریزم که برگرده . ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺸﺎﺑﺎﺭﻭ ﭘﺮ ﮐﻦ! .