سادگی از ته دلبستگی ام پیدا بود. و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من. من خودم بودم و یک حس غریب. که به صد عشق و هوس می ارزید. من خودم بودم و دستی که صداقت می کاشت. گرچه در حسرت گندم پوسید. من خودم بودم و هر پنجره ای. که به سر سبزترین نقطه بودن وا بود. و خدا می داند بی کسی از ته دلبستگی ام پیدا بود. و دلداده به گیسوی بلند. و نه آلوده به افکار پلید. من به دنبال نگاهی بودم. که مرا از پس دیوانگی ام می فهمید. که روم تا دروازه نور. تا شوم چیره به شفافی صبح.

من تو این وبلاگ درمورد خاطرات. اولین روز آشنایی منو عشقم تا. الان که من اینجام می نویسم. نظر یادتون نره راستی لطفا خصوصی نظر ندین. مگر اینکه خیلی خصوصی باشه. آیناز و شیما و ک لی خاط ره.

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.