کیست که بتواند آتش بر کف دست نهد . و با یاد کوه های پر برف قفقاز خود را سرگرم کند . یا تیغ تیز گرسنگی را با یاد سفره های رنگارنگ کند کند . یا برهنه در برف دی ماه فرو غلتد و به آفتاب تموز بیاندیشد. هیچکس چنین خطری را به چنان خاطره ای تاب نیاورد . از آن که خیال خوبی ها درمان بدی ها نیست بلکه صد چندان بر زشتی آن ها می افزاید . صد چندان بر زشتی آن ها می افزاید .

زندگی خواهیم کرد تا قیمت پیدا کنیم نه به هر قیمتی زندگی کنیم! سالهاست می شنویم او خواهد آمد. ساعات عمر من همگی غرق غم گذشت. دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت. مانند مرده ای متحرک شدم بیا. بی تو تمام زندگی ام در عدم گذشت. می خواستم که وقف تو باشم تمام عمر.

وبلاگی برای نشر نوشته های ادبی صادق پیوسته. دو خرمالو و سه هزار هایکو. از اجبار بار ترس طرد و تنهایی. منظرهی طبقهی هفتم از پشت بام. این جمله را وقتی سال آخر دانشگاه بود از خودش پرسید. همان وقت که هفتسال از عشقش میگذشت.