هر آنچه هست و باید باشد. ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده. که شاید دیگر فرصتی برای برگشتن به پاکی دریا نباشد. نوشته شده در تاريخ پنجشنبه بیست و چهارم بهمن 1392 توسط صدیقه.

دستت قلم شده ست به فكر علم نباش من از تو راضي ام به علمداري ات قسم. بعد از تو نيست ق و ت قلبي به خواهرم. بعد تو ميشوم تك و تنها بلند شو. از خيمه گاه تا به كنار تو آمدم. ناله زدم م دام كه سقا بلند شو. دور و برم ببين همه در حال شادي اند. پايان بده به خنده و هورا بلند شو. بنگر كه دشمنان همه نزديكتر شدند. آرامش دل همه زن ها بلند شو. راضي نشو كه گريه كنم اينهمه در اين.

کثیف ترین انسان کسی هست. رازهای دوران دوستی را در دوران دشمنی فاش کند. دو نفر هم زمان غرق ميشن. اگه شانس نجات دادن هر دو به يك اندازه باشه وشما فقط بتوني يكي رو نحات بدي. هميشه قصه تلخ ادم هاتنها شدنه! از همه .

I will never let you go. هفت شهر عشق را عطار گشت . ماهنوز اندر خم یک کوچه ایم. که انفرادی اش حس نشود. ترسی از تشنگی و گرسنگی نیست. چشم ها و لب هایت را دارم. سهم هر روزه ام را کم نکن . گناهانم را دوست دارم! بیشتر از تمام کارهاے خوبے که کرده ام.