حالا چی میشه که بهویی به هر بهانه ای پنج کیلومتری اهوازی توی این سیل و بارون خدا عالمه دیگه. چه کرد با دل من آن نگاه شیرین آه. دیروز جمع صمیمی دوستان دبیرستان جمع تر بود. گمشده هارو هم پیدا کرده بودیم و دیدار شد میسر و بوس و فقط همین.

نوشتن فراز و نشیب های زندگی ام. این حرفی که الان میخوام بزنم قبلانم بهش فکر کرده بودم اما دلیل دیگه هم داره که این پستو میزارم دلیل. اصلیش نگاه های یه ادم طلاق گرفته تو محل کارم هست اینم باید بگم بیشتر از یکی دوبار نگاهی نبوده اما. مورد دیگه ای هم هست مثلا چند روز پیش میخواستم برم خونه رفتم نگهبانی ساعت خروجمو بزنم دیدم تعداد. اقایون زیادن 4الی5 تا مرد بودن منم به اقای نگهبان نه سلام کردم نه گفتم خسته نباشید بعدش دیدم همون. ذهنم چرا به این سمت رفته و دارم در موردش پست منیزارم.

دختري كه هرگز عاشق نشد. که هیچکس رو امیدوار نکنیم بعد یکدفعه رهاش کنیم. چون خرد میشه میشکنه و آهسته میمیره. قلبمون رو همیشه لطیف نگه داریم. تا کسی که به ما تکیه کرده سرش درد نگیره. قولی رو که به کسی میدیم عمل کنیم. هیچوقت کسی رو بیشتر از چند روز چشم به راه نذاریم. چون امکان داره زیاد نتونه طاقت بیاره. اگه کسی دوستمون داشت بهش نگیم برو نمیخوام ببینمت. چون زندگیش رو ازش می گیریم. به پای تو سوختن و.