وقتی مامانم اینا بعد از 1هفته کنارهم بودنمون میرند اصفهان. و همسر مهربونم گریه های بی وقفه من رو که میبینه میبره دور دور تا دلم باز بشه. پارسال این موقع ها پیش مامانم اینا بودم و داشتقم جهیزیه می خریدیم. دلم تنگه واسه پل خواجو. اما الان جایی هستم که 1روز آرزوم بود. همسر کیک و نوشابه می خوره و من آپ میکنم. همکارم میگفت شبا یاد داشت کن. اما من کلا آدمه نوشتن نیستم. 1همکاری داشتم که بعد .

دختری از دیار هیچستان! حوالی تنهایی من توقف ممنوع! این روزها شده ام الهه تنهایی. خفه می شوم پشت یک بغض همیشگی تا متهم نشوم به بی طاقتی. این روزها پر توقع شده ام. لبخند کسی خوشحالم نمی کند. یک حس جدید در من پدید آمده. حس پوچی به همه حس بی تفاوتی. مدتهاست که دلم برای کسی تنگ نشده. بادیدن سنگفرش باران خورده ی خیابان ها به وجد نمی آیم! با دیدن گل گلایل و گلاب و سنگ قبر شسته شده.

سرآغاز جوشش عشقی دوباره در روح بی قرار من. در انتظار آمدنش زمان را در می نوردم. شاید چون در ساعت می نگرم آمدنش را به تعویق انداخته است. من هستم و زمان و. من نباشم و زمان او خواهد بود. از خود و از مان می گذرم برای آمدن و ماندنش. که خود بوده است و من ندیده امش.

Ii L L U S ii ON. H E R O ii NE. Ii L L U Z ii O N.