Sábado, 2 de janeiro de 2010. Blog em fase de reconstrução. Terça-feira, 22 de maio de 2007. Aqui e em qualquer lugar. O que perdem para sempre. E eu me acabaria em perdão. Não há motivo para não ter confusão. Nem o divino é tão convícto. Queria poder a tudo esquecer. Ou fingir que não houve. Mas não posso meu outro eu é mais forte. Aquele que escolhe sem os olhos.

باید سلام کرد بر س رهای سرخ بی کلاه . باید سلام کرد بر سینه های سوخته در سنگر ها . باید سلام کرد بر پیشانی هایی که بوسه گاه گلوله شده اند . هول بده تو آب! می دونی برای چ.

دلتنگی های نبودنت را شماره کنم. مانند عیدی های کودکی هایم. کم می شود! و من باور کنم. و باز دلتنگی هایم را شماره کنم تا کم شود. چقدر صدای دویدنت از کوچه دور شده. می ترسم چشم بردارم و. تلافی تمام قایم باشک های گذشته را. می ترسم این زمانه لعنتی. که دیگر زیر چادر مادرت جا نشوی. می ترسم دور شده باشی.