این وبلاگ رو با هدف تشکر از شهدای عزیزکشورمان و انقلابیانمان درست کرده ام. سالهای نوجوانی اش همزمان شده بود با جنگ تحمیلی عراق علیه ایران. در همان ایام نوجوانی به جنگ رفت و بارها مجروح شد. قهرمان هنرهای رزمی بود و چشمانی مثل عقاب. صبح روزی که شهید شوشتری را ترور کردند همراه وی بود. از اینکه از دوستان شهیدش جا مانده بود بسیار غمگین بود. اما سوم مرداد 90 کو های قندیل کردستان. و در نبرد با گروهک تروریستی پژاک. ندای الرحیل ملائک را لبیک گفت.

بسم الله را گفته و نگفته شروع کردم به خوردن. حاجی داشت حرف میزد و سبزی پلو را با تن ماهی قاطی میکرد.

رهبر ما صبر حسن دارد وای اگر حسینی شود. باز این چه شورش است که در خلق عالم است. از ماجرای تو دلمان آب می شود. قلب زمینو قلب زمان آب می شود. از آتشی که روضه تو می کند به پا. همواره قلب پیر وجوان آب می شود. گاهی اسیر آهم و گاهی بلا کشم. مجموع این دو واژه همان آب می شود. آبی که از خجالت لبهای خشک تو. از بس که شرم داشت ز جان آب می شود. ما بین مقتلت که رسیدم به قحط آب. احساس می کنم که زبان آب می شود. آنجا که آب می طلبی از سپاه کفر. از شرح قصه تو بیان آب می شود.