اینجا فقط از درد بی پدر بودن مینوسم. تا مگر اینکه دردش اندکی التیام پیدا کند. اما نمیدانم چرا هر چه مینوسم. دردش بیشتر و بیشتر میشود. باز دلتنگ و بی قرارم. و باز دلم به وسعت. سیاهی جاده ی احساس گرفت. قلم به دست می گیرم. روزهای بی تو را هرگز نخواهم شمرد. تا همیشه بگویم همین دیروز بود. نوشتن از نبودنت بهم کمک نمیکنه. هیچ چیزی بعد رفتنت بهم کمک نمیکنه. تازه داشتم باورت میکردم که رفتی. مثل شعری از برت میکردم که رفتی. حالا تاریک و سردم مثل شعری تنهام. گرمیه دستاتو کم دارم مث خورشیدی توشبهام.

Please enter the sequence of characters in the field below.

Please enter the sequence of characters in the field below. Please enter the sequence of characters in the field below.

Please enter the sequence of characters in the field below.

Je ferme les yeux et me mord la lèvre inférieure. Ce soir, je sais où nous allons.