ولادت زهرای اطهر و روز مادر. با آرشیو وبلاگ که پیش میرم. می بینم امروز روز 4 اسفند و برای بار سوم این شعر زیبا تکرار میشه. من از دریچه چشمت به آفتاب رسیدم. سبد سبد گل خورشید از نگاه تو چی دم. به شوق روی تو از مرز آفتاب گذشتم. به بیکرانه ترین کهکشان عشق رسیدم. به سمت روشن اشراق دیده بر تو گشودم. هزار غافله نور در طواف تو دیدم. به زیر طاق دو ابرویت آشیانه گرفتم. و در حریم نگاهت کبوترانه پریدم.

دوستم بدار اندک اما طولانی. ادم هیچ وقت عشقشو عزیزشو فراموش نمیکنه بلکه به نبودشون عادت میکنه. به نبودت عادت میکنم اما التماس به بودنت نمیکنم هیچ وقت. هروقت تونستی از کسی که دوستش داری بگذری اون وقت عاشق واقعی هستی. اگه دوستش داری بگذر ازش بذار بره باکسی که دوستش داره سخته اما بعدش میفهمی کسی که دوستش داری الان با عشقشه و خوش حاله. هرکی بفهمه من از چشم تو میبینم.