برای اندازه بزرگ روی تصویر کلیک کنید.

Gdzie są, cholera, moje kanapki? Krzyk Lou przeszywa powietrze, a ja kulę się na sofie. Czuję, jak wzbiera we mnie gniew i frustracja. - Kuźwa mać, Ammie! Będę wieczorem, nie czekaj na mnie z obiadem. - słyszę jeszcze i drzwi wejściowe zamykają się z trzaskiem. Muszę się uspokoić, bo każdy nerw we mnie pulsuje i z trudem przełykam ślinę . Ocieram łzę spływającą po policzku. Dobrze wiem, że wieczorem nie będzie lepiej.

Tragiczna historia dziewczyny i one direction. Niedziela, 24 marca 2013. Nie wiem czy ktokolwiek zrozumie moją decyzję. Rzuciłam wypowiedzenie na biurko mojej szefowej. Tak, myślę że to będzie najlepsze rozwiązanie. Obróciłam się na pięcie i wszyłam. Szłam pewnym wzrokiem choć słyszałam szepty za moimi plecami i tak miałam podniesioną głowę. Wsiadłam do samochodu którego kierowcą był Harry. Do mnie zawsze, wal jak w dym. Uśmiechnął się i z piskiem opon ruszył z parkingu. Harry po co tu przyjechaliśmy? .

Zdecydowanie za krótkie na to, żeby przeżyć coś niesamowitego i żeby naprawić błędy, które się popełniło. Irlandczyk usłyszał szept siedzącej obok Marthy. Nic - westchnął i przetarł powieki wierzchem dłoni. - Uświadomiłem sobie właśnie, że życie jest krótkie. Zdecydowanie za krótkie na to, żeby przeżyć coś niesamowitego i żeby naprawić błędy, które się popełniło. Ciociu, powiedz mi, że to nieprawda- wyszeptała.