تو آرام آرام دور می شوی. و ثانیه ها به سرعت برق و باد. مرا به لحظه ویرانی نزدیک می کنند. و زمان در ساعت ویرانی. زیر آوار نبودنت به خواب رفته است. از شهر که می روی. باد هم به پنجره ام نمی وزد. وقتی خالی از بوی تو باشد. از پس هزار حسرت بر نیامده. و از میان غبار سالیان بر باد رفته. در آینه پدیدار می آیی.

اقدام فوری جهت دق نکردن! برایم جالب بود که به همراه صبا. تو هم بت پرستی! دق میکردم برای اینکه در نقد بت پرستی نویسنده ناگهان هدایت را اساسا ندید گرفته است.

أشعر ببرودة قارسة تتخلل ما بين أضلعي وتحيط بكل جوارحي. أتلمس فشل محاولاتي في الفرار من طريق لم أكن قد رأيته إلا من خلال عينيك. نسيت كل لحظات حياتي منذ رأيت الحياة لعلي أنساك! كلما فكرت في مستقبلي وبنيت أملا جديدا. أجدني سرعان ما أبدده عندما تقتحم صورتك مخيلتي. فتبا لسعادة لا يكون وراءها ابتسامتك التي طالما تخيلتها وابتهج لها قلبي.