برخیزکه من باتوچه خونین جگرم عشق. حریم کعبه ی دل جداست درملکوت. تازگی ها پنجره را هم که باز میکنم. چشمانم خسته ی نگاهای بزرگ وکوچکند. به راه می اندازم تاشاید. این چشمها بغضشان را بازکنند. و با اشک فریاد بزنند. دستانم رابه سوی تو میبردم.

عشق بازی به همین آسانیست. ولی تو همه بیداریم هستی. شايد انسان خود به دست خود نابود شود.

باران بی وقفه این روزا هوای عاشقی به سرم می اندازد . من که حرف حساب حالیم نیست. من که فقط زل میزنم و ساکتم. من که یه عمره از خودم هم بیخبرم. من که حالم هیچ وقت خوب نیست. مردی دارد بغض می کند. به او بگویید همه چیز درست می شود. دلش می خواهد کمی دروغ بشنود. آینه را پایین تر نصب کنید. گمانم دیگر به زانو در آمده.