تا کی غم آن خورم که دارم یا نه. وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه. پر کن قدح باده که معلومم نیست. کاین دم که فرو برم برآرم یا نه. نهایت عشق اوج باور و سر حد احساسی آسمانی است . وقتی نسیم عشق دستهای سپید ابر های عاشق را به دست هم می سپارد. به یمن این پیوند پاک وجودشان اشک شوق می ریزد.

ببخش اگه دنیامومیفروشم به ی نگاه عشقم. ببخش اگه یکی رودارم که واسم خدایی میکنه . ببخش اگه عشقمو بیشترازجونی که توبهم دادی دوسش دارم. ببخش اگه بعضی وقتا سرت دادزدموعشقمو ازت خواستم. ببخش اگه ی موقع هایی عاشقانه میپرستمش. ببخش اگه آرامشم خلاصه میشه توصداش .

شبی قدری چنین عزیز و شریف. یک مدت شاید کوتاه! ماه شعبان نده از دست. لذت زندگی من با تو. سالی متبرک از نام مادر. خیلی جمله سنگینیه واقعا! .