Żyj teraźniejszością, a nie patrz w przyszłość i przeszłość. Poniedziałek, 11 lutego 2013. Na drugi dzień obudziłam się bardzo wcześnie. Za oknem dopiero pojawiało się słońce z ogromnym oporem. czego ja wymagam, przecież jeszcze nie ma ani końca lutego. Przez jakiś czas spoglądałam na zewnątrz. Oparłam swą głowę o dłoń rozmyślając. Czy tylko moje życie jest takie skomplikowane? Hej - podeszłam do stolika siatkarzy, którzy kończyli swoje śniadanie. Jasne - wstał i udałam się za nim do jego pokoju.

Jest mi bardzo smutno z powodu, ze Skra straciła swoją szansę na zdobycie medalu. Pszczółki jeszcze nie raz pokażą swoje żądełka . Sobota, 2 marca 2013. Podoba się nasz apartament? Pyta rzucając się na łóżko. Tylko te łóżko takie trochę no. Nie bój się nie chrapie, nie wiercę się jestem oazą spokoju, gdy śpię. A może plecki umyć? Może innym raze.

Mé amis c ma vie louloulali! Bah vila.

Jej, nawet nie wiem kiedy minął nam rok po ślubie. Na wieczór zamówiliśmy stolik w restauracji, w której o zeszłego tygodnia pracowałam, bo dziś już przygotowuję się do porodu. Dziewiąty miesiąc stanu błogosławionego i oczekiwanie naszego pierwszego dziecka. Jednak nie zjadłam kolacji, ba! Jesteśmy z Gregorem najszczęśliwszymi ludźmi pod słońcem. Gdy chłopcy mieli 7 i 4 lata postanowiliśmy adoptować małą Evę. Wszyscy jesteśmy zakochani w Niej.

Układa mu się, a to jest najważniejsze. Patrzę jak czule tuli swoją córkę do piersi, jak delikatnie całuje Aśkowe usta i chociaż wiem, że mogłam być na Jej miejscu to nie jest mi smutno. Wiem, że jest szczęśliwy. Jakbym była tuż przy nim, czuła jego zapach, stąpała po drewnianych panelach i jak bym żyła. I raz na jakiś czas nie wytrzymuje, a z oczu kapią mi łzy i dostaje pozwolenie, które jest jedną z najmilszych rzeczy. Nie lubię jak płacze, jak siedzi samotnie na hali, jak wci.