بعد مدت های دور از نوشتن ها و مدت های دورتر و طولانی تر که نوشتن اندیشه ام بوده و فقط اندیشه و دیگر هیچ و هیچ. امروز در نمی دانم کدامین لحظه اش به صرافت افتادم که بنویسم از او . اینجا من کسی را مینویسم و گهگاه خودم را . که همه او شد و ماند و خواهد بود. و من عشق را خواهم نوشت! روزمرگی های آقای میم. روزمرگی های کد دار آقای میم. از شیر ببر تا جون آدمیزاد. برای تازه شدن دیر نیست. نقاشی روی ورقهای خط دار. زندگی عموما خصوصی آقای ميم.

Rien kan se rencontrant sr un blog hihi. Gspr k vous allé apprécier votre lecture jeunes gens. Abonne-toi à mon blog! Deux jeunes filles, Ophélie et Deborah, âgées de 18 ans environ ce parlent depuis quelques temps sur msn.

کاش به اون زمانی برگردم که تنها ناراحتیم شکستن نوک مدادم بود. كه ناراحت شديد بياي بگيد. ناراحتی ام را شاید فقط کیبورد میفهمد. وقتی برای نوشتن مطلبی اشگ هایم رویش سرازیر میشود. شاید فقط صفحه ی مانیتور بفهمد چقدر خسته ام. وقتی برای ساعت ها بی خودی به او زل مینم. شاید فقط موس بفهمد چند بار در روز میشکنم. وقتی از شدت عصبانیت بر رویش مشت میکوبم. آری غمگینم ولی هیچ کس نمیداند. خسته ام درامتداد هر کلمه. پس با من بازی نکن.