Nareszcie mogłam opuścić szpital i wrócić do domu. Mrużąc lekko oczy, rozglądałam się wokół siebie. Do moich oczu nie rzuciłam się znajoma rzecz. Każda z moich rzeczy znalazła swoje miejsce w torbie. Westchnęłam cicho, zajmując miejsce na łóżku. Z niecierpliwieniem czekałam na Arka i na swój wypis. Hej kochanie przepraszam za spóźnienie. A masz już wypis? Spytał, a kiedy miałam coś powiedzieć do Sali wszedł lekarz.

Dom Marco i dom Roberta. Środa, 18 września 2013. Mam-powiedział i otworzył kopertę,czytał chwilę a ja zdenerwowana zapytałam. Spojrzał na mnie ze smutnym wzrokiem. Krzyknął,a ja ze szczęścia się popłakałam,czyli to on jest ojcem mojego dziecka,a nie ten gwałciciel. A więc koniec,to nie jest przez tego hejtera tylko po prostu brak weny,przepraszam,mam nadzieję że epilog wam się podoba,zapraszam na inne moje blogi.

Kune seul frase dans ma tete fais se ke tu doi faire kun seul passage sur terre , pa une messur a perdre kune seule maniere de vivre , pleinemen san frein a main ak des probleme de chiffre et des istoir ki mene a rien , une seule facon de voir le monde ak des yeux denfants une seule facon de voir lenfer c dans les yeux des gens. Abonne-toi à mon blog! Fin du blog .

Abonne-toi à mon blog! Alors que poncé vous.