Poniedziałek, 10 lutego 2014. To było ciepłe popołudnie, co prawda jesień już dawała o sobie znać, ale piękne, wrześniowe słońce dawało mnóstwo energii oraz ciepła. Rozstawianie padoku, wydawałoby się żmudne i męczące, było dla bywalców stajni świetną zabawą. Mimo że stracili sporo czasu na głupie żarty i wygłupy praca poszła im sprawnie. Przy okazji poznali bliżej Klementynę, a ona poczuła się swobodniej w grupie przyjaciół. O to wspaniale, tymi z twojej klasy? No właśnie ci .

Obudziłam się niechętnie, gdy ciche pukanie przerodziło się w istne dobijanie do drzwi. Otworzyłam oczy, a ciągła ciemność poniekąd mnie przeraziła. Dopiero po chwili uświadomiłam sobie, że na twarzy leżała książka, zasłaniając mi widok. Otwórz wreszcie, bo zaraz wyrwę te drzwi z zawiasów! Usłyszałam z korytarza podniesiony głos rudej. Daj mi spać - warknęłam bez wyrazu, przekręcając się na drugi bok i odkładając powieść na stolik nocny. Kiedy wracasz do jazdy? Przerzuciła.

No kto by się spodziewał. Ostatni rozdział pojawił się miesiąc temu, a ja nawet nie mam czasu by cokolwiek napisać. Pomijając brak czasu to chyba najważniejszy problem to taki, że nie mam weny. Przyczyna jest prosta, szkoła. To by było na tyle, dziękuje za uwagę.

Super, mais super bon moment avec toi ma c. Art toy que tu peux modifier à volonter, tu peux en faire ce que tu veux avec.