بردسته گل موسی بن جعفر صلوات. با دو دست بسته بردنديک غريبي را ز خانه. بار ديگر دست گلچين در مدينه آتش افروخت. بار ديگر آشياني در ميان شعله ها سوخت.

دفترچه یادداشت من است! یکشنبه 20 فروردینماه سال 1396. حال و هوای اینجا هم دیگر حال و هوای قدیم نیست . احساس هست و قلم هایی که دیگر روی کاغذ سر نمیخورد . خشکیده در پیکری که دیگر نای فوران ندارد . این روزها بیشتر با نگاه و آه با هم حرف میزنیم . دوباره به زندگی رنگ میپاشیم .

غفلتهآیم رآ تو خود آگآهی مرآ به خود وآ نگذآر. تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم . تو را به خاطر عطر نان گرم برای برفی که آب می شود دوست می دارم . تو را برای دوست داشتن دوست می دارم . تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم. تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم . برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت. لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم . تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم . تو را برای دوست داشتن دوست می دارم.