Niedziela, 16 sierpnia 2015. Gdy skończył posiłek, przyjaciele nadal się nie pojawili, więc udał się do biblioteki. W ostatnim czasie często tam chodził, jeśli miał choć chwilę wolnego. Sam się sobie dziwił, ale miejsce to stało się jego oazą spokoju i ciszy. Po dokładniejszym zastanowieniu się doszedł do wniosku, że w ogóle nie powinien się temu dziwić. W końcu Ślizgoni też byli uczniami i także musieli się uczyć. Poza tym sam był n.

Aleksy wychylił się ostrożnie zza ściany i skupił wzrok na kanapie w salonie. Jego rodzicielka oglądała jakiś program o gotowaniu z notesem w ręce i ze skupieniem zapisywała wszystko, co uznała za ważne. Chłopak wiedział, że najprawdopodobniej już następnego dnia będzie próbowała wykorzystać nowy przepis i upewnił się, że znajdzie dobry powód, by być poza domem w czasie obiadu. 8211; Mamo, przeszkadzam? 8211; O co chciałeś zapytać? 8211; To o co? .

Łudzę się, że ktoś tu jeszcze zajrzy, więc zapraszam na nowego blogaska. Miało powstać Bardzo Poważne Opcio. Teraz jednak stwierdzam, że poważna to ja będę na starość. Tymczasem staram się, aby zdążyć. Na granatowym nocnym niebie, rozświetlonym tysiącami gwiazd, półprzeźroczyste sylwetki duchów były prawie niewidoczne.