نیلوفرآبی و پیرمرد ژنده پوش. چه جوری میشه فکر کرد. امشب هزارمین بارش بود که هزار بار. این طعم تلخ ومی چشید. سایه ای ازمیون ما ردمیشه. شبیه پیرمردژنده پوش بوف کورمی مونه. اجسام ازآنچه درآینه می بینیدبه شما. به جا نمی آرم! تاکائنات جواب این همه دلسنگی وبده. فکرکن کسی می خواسته ازعرض خیابون. آره خودشه که امشب سیل اشکاش.

رفتیم به سمت زندگی و ازدواج. تمام و زندگی شروع میشود.

امروز آخرین روز کاری منه قرار برم خونه استراحت کنم تا اقا پسرم انشاله سلامت به دنیا بیاد. امروز من 27 هفته و یک روز که نی نی دارم. دلم برای همه چی تنگ میشه. باید مدام یادت باشد که چه قدر زجر کشیدی تا رسیدی. که آرزویت بوده برسی . وقتی رسیدی باید حواست باشد. برای روزهای خوبت دعا میکنم.

من بعد چندین ماه بهتره بگم چندین سال. دوباره اومدم ولی نمی خوام اپ کنم. دونبال اسپانسر واسه چاپ مطالبم. از انچه خواهم بود خبری ندارم. همیشه سفر کردن از دنیا مثل تقدیر بوده. تقدیری که هیچ کس از ان خبری ندارد. زندگی مانند جگلی است که ریشه ندارد. واسه من فرقی نداره هر جا باشم تنهایم. به این خوشم که شاید فردا رو ببینیم. تقویم ها رو خط خطی می کنم. تا عمرم به پایان برسد. یک روز بلاخره باید هجرت کنم.