این وبلاگ برای انسانهای دوست داشتنی طراحی شده است. رادیو جوانی که دوست دارم. گاهی اوقات عصرهاهم به سراغم می آید. ساعت پنج! یک ساعت و نیم میگیرد و ول میکند. مثل درد قلب میماند که میگیرد و ول میکند. اما این بیماری سر ساعت سراغ آدم می آید و طولانی است. عصرها یک ساعت ونیم و شبها دو ساعت. هیچوقت نمیگذارم خواب و خوراک را از من بگیرد. یک سرطان کنترل شده! از سه شنبه متنفرم.

Ce blog cest chez moi alor si tu maime pa casse toi.

یا خیلی برگردون عقب, یا بزن بره جلو. ولی ازت یه خواهشی دارم! یه روزی. بغل یه غریبه ای مست مست بدجوری یاد من بندازش.