W jeden z dni owego miesiąca Lorenzo rzucał się przez sen w łóżku, drżąc lekko i mrucząc coś niezrozumiale. Śniło mu się jego porwanie przerysowane jednak przez pamięć i jego bujną wyobraźnię. Rzeczywistość wyglądała w tym momencie bardzo podobnie do snu chłopca. Jedyną różnicą było to, że wcale nie przechadzał się tamtej nocy z księżniczką Aurige tylko sam. Następczyni tronu razem z rodzicami przyjmowała wtedy gościa na prywatnej audiencji.

Czwartek, 2 października 2014. Mam do wykonania całkiem spore zlecenie i jest to dla mnie teraz priorytetem. Dokończę więc rozdział dopiero wtedy, gdy uporam się z pracą. Powinnam mieć wtedy parę dni wolnego, więc wyrobię się, bo została mi mniej niż połowa, ale terminu dokładnego nie podam.

Witam po długiej przerwie, znalazłam trochę czasu by dokończyć ten rozdział. Dziękuję serdecznie za komentarze! Stał już jakiś czas, przysłuchując się rozmowie dwóch mężczyzn. - Wyłaź stamtąd dzieciaku, widzę cię- rzekł bardzo spokojnie i nie przerwał patrzenia się w stronę, gdzie widniał lekko dostrzegalny z dala cień, dopóki owa osoba nie zaczęła wynurzać się z półmroku. - Ile słyszałeś? Udostępnij w usłudze Twitter.

MOn ti blOg a mOa. Et il est PLUS que merdickk . Surtout pour moi et mon intégrité personelle mdr. Breff euh voilà tout est dit .