خط خطی های پسری بنام متین. همین حالا که من تنهام. به یاد اون همه ترید. منو از چشم تو میدید. نه این که رفتنم سادس. نه این که میشه باور کرد. بدونی بی تو با تو. تو که میبنی من شاگرد خوبی نیستم. تو که میبینی من درسهامو خوب پس نمیدم. تو که میبینی من تو همه ی امتحانات تو مردود میشم. خدایا تو که بزودی منو میبری .

مثل جنگل وحشی مست بی خوابی ها. برکه ی چشمانش پر ز مرغابی ها. با نگاهش گاهی دزدکی می پایید. می ربود از تنگ سینه بی تابی ها. باشعرهای خط خطی وپاره پوره ام. با چشم های پف زده از شعرشوره ام. باپانتومیم رقص قلم روی میز کار. با انتشار هرشبه ی یک تن نزار. باخلط های جمع شده توی سینه ام. با سرفه های خشک وتن پینه پینه ام. این ها نشانه های تب بی قراری اند. هزیان کولی انه ی غم های قالی اند. این شعرهای جمع شده لای دفترم. سیمرغ های بی پردستان پرپرم.

آقای محمد استوار دانشجو ی رشته معماری. عضو سابق تیم ملی یکی از ورزش های رزمی. از 15 سالگی توی زمینه شعر فعالیت میکرده. اولین کاراش بخاطر یه سری مسائل پخش نشد. هر چند کارای خیلی حرفه ای بودن. بخاطر شهرت و این چیزا خوانندگی رو انتخاب نکرده . چون واقعا با موسیقی و شعر حرفای دلشو میزنه. با پول نمیخواد به شهرت برسه. دوس داره واس رسیدن به موفقیت زحمت بکشه. مطمئنم با پشتکاری که داره به جایی که میخواد میرسه.

Abonne-toi à mon blog! Poster sur mon blog.

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.