وبلاگ شخصیه بچه های مخاطب خاص شیراز. خاطرات بی هوا می آیند. سردت میکنند داغت میکنند خاطرات تمام نمیشوند. به روزایی که گریه می کردیم. گاهی گریه می کنیم به. یاد روز هایی که می خندیدیم. گاهی خراب کردن پل ها چیز بدی نسیت. چون باعث میشه نتونی به جایی برگردی. که از همون اول هرگز نباید قدم میگذاشتی. درست است که الان دیگر خیلی چیزها را میدانم. ولی این را هم میدانم که.

تقدیم به آنکه نیست اما حس بودنش به من شوق دوباره زیستن میدهد. اندر خم این دنیا مانده ام. با کوله باری از غصه و غم. برای رسیدن به باور زندگی تلاش میکنم. اما هنوز برای رسیدن راه را نیافته ام. نمی دانم آیا راه همین بی راهه هست. من در خم این بی راهه اسیر گشته ام. آخرین لحظه ی رفتن تو یادم نمی ره. اشکا دونه دونه رو گونه ی من نشسته بود. دلم از جور زمونه خسته بود. وقتی که تو بوسه هاتو می دادی.