ظهر دم کرده تابستان بود.

بیا ترانه ای بی واژه بخوانیم! این وبلاگ هر چه هست وهر چه باید به تو تقدیم است تویی که عصاره ی فضیلتی و وارث قلبم. دلم همیشه تر از همیشه تنگ شده . زیادتر از همیشه تنگ شده. همه چیز را بهانه می کنم برای توجیه این دلتنگی هایم. اما خودم بهتر از هرکسی می دانم که همه ی اینها بهانه است. این دلتنگی مدام من معنی اش چیز دیگری است. این به در ودیوار کوبیدنهایم مثل پرنده ی اسیر درقفس. این نوشتن های هر روزه ی غم انگیزم. این تلخی خلق وخوی ام . تصمیم گرفته ام به قلبم ببالم.

همه چیز از همه جا. این منم وقتی کسی نمی زاره از خونه برم بیرون. آخیش جیش کردم راحت شدم. خرید گن سینه ایر برا اصل. سامانه ارسال اس ام اس انوه.

عشق های امروزی و نو. به تو عادت کرده بودم. اي به من نزديک تر از من. اي حضورم از تو تازه. اي نگاهم از تو روشن. به تو عادت کرده بودم. لحظه هاي من بي تو. من که در گريزم از من. به تو عادت کرده بودم. از سکوت و گريه شب. به تو حجرت کرده بودم. با گل و سنگ و ستاره. از تو صحبت کرده بودم. با تو قسمت کرده بودم. من پر از ميل زوالم. عشق من تو در چه حالي.

Comités, juzgado y tiro porque me toca. Por fin, un veredicto. Comités, juzgado y tiro porque me toca. Por fin, un veredicto. La aventura de donar la mitad de mi hígado a mi padre. Ingresé el lunes 6 de Abril en el Hospital a las 17h. Mi padre ingresó ese mismo día a las 8h porque le tenían que hacer más pruebas y tenerlo más controlado.